Zondag 24 juni, mijn eigen camping

Na een goede nachtrust heb ik uitgeslapen tot 8 uur. Het was niet echt druk op de camping, hoewel het aan een groot recreatiemeer lag. Alles bij elkaar kostte het me toch weer 2 uur voordat ik kon vertrekken, maar om 10 uur fietste ik fluitend weg, wetend dat ik binnen 5 minuten weer zou stoppen. De vorige dag had ik al een restaurantje gezien, dus nu eerst tijd voor ontbijt (Vienoiserie uiteraard) en koffie.  Ik had me voorgenomen om vandaag een rust(ige) dag te nemen. Wat stadjes bekijken en zo en wat trainingskilometers maken: zo’n 50 km had ik in gedachten, want de spieren moeten warm, en de benen moeten in beweging blijven.  (Volgens mij een stijlfout?) Zo doen Tom (D. voor de niet-kenners) en ik dat. Eerst 25 km naar Poitiers. Onderweg op verzoek van Niek een foto gemaakt van het “mooiste” kasteel wat ik kon vinden; het paste niet eens in zijn geheel op de foto. In Poitier een paar oude kerken bezocht, w.o. De kathedraal. Het blijft indrukwekkend dat deze vaak al bijna 1000 jaar oud zijn. Sommige zijn mooier dan andere, maar dat is uiteraard een kwestie van smaak.

Toen nog even door de stad gelopen, maar die was eigenlijk ongezellig leeg. Alweer geen idee waar al die Fransen op zondag zijn. Opeens zag ik een bekende fiets tegen een gevel, nl die van Ellen uit Apeldoorn, die ik in de basiliek van St Martin was tegen gekomen. Die kon dus nooit ver weg zijn, want je bagage wil je liefst een beetje in de gaten houden. Ze zat op een terras en was net aan de lunch begonnen, dus toen hebben we gezellig samen gelunched en onze pelgrim-ervaringen uitgewisseld. Leuk om in een vreemde stad toch een bekende tegen te komen. Ze vertelde dat zij op de dag van haar vertrek in Den Bosch al haar pasjes was kwijtgeraakt en toen maar weer naar Apeldoorn terug was gegaan om nieuwe te regelen. Ze had nu besloten om in Poitiers te blijven tot morgen, maar ik wilde toch nog een aantal kilometers maken. Dus namen we afscheid  zeggende dat we elkaar waarschijnlijk wel weer ergens tegen zouden komen. Verder fietsend merkte ik, dat mijn hoofd vandaag niet zo leeg was als gisteren, want er kwamen weer allerlei gedachten door. En dat is maar goed ook, want denken is creatief, vernieuwend, verrassend, zet dingen in perspectief en zet je aan het denken en zo is de cirkel weer rond. Niet zonder reden zijn er veel verwijzingen naar “denken”: De Penseur (Rodin), Ik denk, dus ik besta (Descartes ), denkend aan Holland... (Marsman?), Pensez Maintenant (Dave (hij moest nadenken bij iedere danspas die hij zette....), Jacques Spear zal er ook wel iets over gezegd hebben , et moi,.... souvent je pense....

Ik had besloten  naar een hotelletje te fietsen, maar daar aangekomen bleek het vandaag toch echt zondag te zijn. En dus.....gesloten. Alle luiken waren dicht dus geen schijn van kans dat er enige activiteit te verwachten was. En dus zat er niets anders op dan nog wat meer trainingskilometers te maken, al was er van training allang geen sprake meer. Gelukkig stond er op de kaart een camping aangegeven, dus dan maar weer een nachtje lekker kamperen. Ik begin al bijna een ervaringsdeskundige te worden. Na 75 gereden kilometers van deze dag kwam ik er dan eindelijk aan. Het zag er best aardig uit, met een grote visvijver, tennisbanen, minigolf, basketball veld ed. En redelijk druk. Maar geen tenten. Het was inmiddels 17.45u en de beheerder stond op het punt naar huis te gaan. Gelukkig mocht ik blijven, maar ik zou wel de enige kampeerder zijn. De rest van de mensen waren dagjesmensen die spoedig weg zouden gaan. Ik kon nog een blikje cola bij hem kopen en dat was het dan. In de wijde omgeving verder geen bebouwing, laat staan een restaurant(je) en was die er wel geweest dan was hij gesloten, want het is zondag. De dagjesmensen gingen inderdaad snel weg en om 19.00 uur uur zat ik moederziel alleen op deze toch niet onaardige camping. Was ik een paar dagen geleden nog kasteelheer, nu ben ik verworden tot campinghouder. Althans zo voelt het. Nou is dat helemaal niet slecht, want ik zit dit nu aan de rand van het water te schrijven, de langzaam ondergaande zon recht tegenover me en af en toe springt er een vis van puur enthousiaste omhoog uit het water. Het kon veel slechter. 

Nu gauw douchen, want ik moet voor het donker in mijn tent liggen, anders kan ik die nooit meer vinden in het donker. Tot morgen