Zaterdag 7 juli, de Tierra de Campos.

9 juli 2018 - Viana, Spanje

Gelukkig heb ik al enige tijd geleden besloten om aan het eind van elke dag vlug wat steekwoorden in de notities van mijn telefoon te zetten, anders zou ik nu (maandag) echt niet meer weten wat ik zaterdag gedaan heb. Welnu, zaterdag ben ik vol goede moed weer vertrokken uit Burgos. Eerst nog wel even de verkeerde kant op gegaan, maar al snel had ik de goede richting toch gevonden. De route zou vandaag vooral vlak zijn door een zeer weids en tamelijk kaal landschap. Wel heel veel landbouwgrond, met koren- en zonnebloemvelden (nog niet in bloei) en diverse  andere gewassen. Maar verder geheel kaal, dat wil zeggen, heel weinig bomen, heesters en struiken. Het gevolg hiervan is, dat op erg warme dagen zoals vandaag bijna geen schaduw te vinden is waarin je even uit kunt rusten. Bovendien kom je onderweg maar door enkele kleine gehuchten, dus mogelijkheden om wat te kopen zijn er ook bijna niet. Er wordt dus sterk aangeraden voldoende water en eten mee te nemen. Het landschap doet mij een beetje denken aan oost Hongarije wat ik goed ken door mijn werk. Je kunt tientallen kilometers ver kijken, zonder dat er iets is wat opvalt, of het moet het gebrek aan bomen zijn (anders zou je natuurlijk ook niet zo ver kunnen kijken!).Op dit stuk van de route valt de camino voor de wandelaars en die voor de fietsers bijna helemaal samen. En voor het eerst krijg ik een goed idee hoeveel mensen er te voet onderweg zijn. Dit geeft toch een ander beeld dan wat je ‘s avonds in de albergue krijgt, omdat je daar maar een klein groepje ziet. Het is bijzonder indrukwekkend om die stoet van mensen (hoewel het ook weer geen Nijmeegse vierdaagse taferelen zijn) allemaal dezelfde richting op ziet lopen. Je vraagt je onwillekeurig toch af wat daarvan de reden is, hoewel ik daar zelf natuurlijk ook een onderdeel van ben. En als je dan ziet hoe zwaar sommigen het hebben en hoe moeilijk ze soms lopen....dat is vooral ‘s avonds goed te zien in de albergue. Er zijn mensen waarvan je denkt dat die zeker een week geen voet meer voor de andere kunnen zetten, maar toch zullen ze de volgende ochtend weer moeten vertrekken. Wat ook opvalt is dat er heel veel jonge(re) mensen onderweg zijn, en ook vrij veel Aziaten. 

En op het traject van vandaag en morgen, tussen Burgos en Leon krijg je nog meer respect voor de wandelaars, als je de kilometers lange rechte wegen ziet. Als fietser denk ik, even de tanden op elkaar en doorzetten, maar als wandelaar zou ik er niet eens aan willen beginnen, omdat het mij zou deprimeren: hele stukken waar geen eind aan lijkt te komen, nauwelijks mogelijkheden om te schuilen tegen de zon en wetende dat je door zult moeten lopen totdat er weer een gehucht is met hopelijk een overnachtings- mogelijkheid.  Het is dus ook een kwestie van anderen veel groeten, buen  camino, in de hoop dat dat een steuntje in de rug is. De lokale bevolking is op zich ook erg behulpzaam, want  zodra iemand ziet dat je de verkeerde kant opgaat, wordt je  dmv een kreet gewaarschuwd en dan wordt de juiste richting aangewezen. Dat kan nogal eens verwarrend zijn omdat de routes voor wandelaars en fietsers meestal niet hetzelfde zijn. 

Op een gegeven moment kom je langs of eigenlijk door de ruïne van de abdij van San  Anton, uit de 12e -14e eeuw. Zoals op de foto’s goed te zien is loopt de openbare weg tegenwoordig dwars door de ruïne, wat een aparte ervaring is. Je vraagt je af waarom dat dit zo moest. Direct na de ruïne is een openlucht café en kom  ik zowaar een fietsent Nederlands echtpaar uit Nunspeet tegen De  man ook op een Santos fiets, die hij twee weken voor vertrek heeft gekocht (hij heeft inmiddels 20 km om moeten rijden omdat hij zijn band niet zelf kan plakken); zijn vrouw op een elektrische fies, waarvoor ze regelmatig op zoek moet gaan naar een stopcontact. Tja, het kan dus wel op die manier! Misschien iets om te onthouden! Hun fietsdag zit er bijna op, maar ik wil toch nog wel een 20 km verder, want het is pas halverwege de middag. Ik besluit door te rijden tot Fromista waar ik in de albergue municipal een slaapplaats krijg na een dagje fietsen van 85 km. Die avond ontmoet ik tijdens het eten nog 2 Duitsers die ook op de fiets onderweg zijn. De ene is uit Duitsland vertrokken, maar zijn vriend is naar Bilbao gevlogen en fietst van daaraf met hem mee. Leuk om weer eens ervaringen uit te wisselen en andere verhalen te horen. 

Foto’s

6 Reacties

  1. Louk:
    10 juli 2018
    Hey die Bob,
    Tja, waar doe je het voor? Dat is voor iedereen weer anders. Ik heb eens (in delen) een lange afstandswandeling gemaakt. Daarbij liep ik 3 km langs een saai kanaal, in de druilerige regen. Er zat inderdaad niets anders op dan door te lopen. Totdat ik op een gegeven moment achterom keek, en zag hoeveel ik al gelopen had. Daar heb ik van geleerd dat het belangrijk is om af en toe ook achterom te kijken naar wat er achter je ligt. Liefs
  2. Bob Ruland:
    10 juli 2018
    Dat achterom kijken is wel iets van de camino, zowel letterlijk als figuurlijk, dus dat is eigenlijk wel een vast dagelijks onderdeel. Kan trouwens ook verrassende foto,s opleveren😉
  3. Bob Ruland:
    10 juli 2018
    Ik kijk nu voor het eerst op de kaart die geplot wordt nav plaatsen die ik heb ingegeven. Ik zie dat ik enkele verrassende uitstapjes heb gemaakt, o.a. naar Zuid Frankrijk. Dat niemand daar vragen over gesteld heeft!. Moet nu even uitvogelen hoe ik dat nu weer moet corrigeren......
  4. Frank:
    10 juli 2018
    Hoi Bob, leuk je overpeinzingen te lezen, waarbij je je afvraagt wat die wandelaars bezielt, een pad te lopen waar jij niet eens aan zou beginnen. En mooi dat je ervaringen kan uitwisselen met andere fietsers, waarbij ik denk, die Bob doet het mooi wel zonder stopcontact! En volgens mij plak jij wel je eigen fietsband. Wat is eigenlijk de stand van het aantal lekke banden? Of heeft je fiets nog een blanco strafregister wat dat betreft.
    Groet, Frank
  5. Bob Ruland:
    11 juli 2018
    Hi Frank, ik plak inderdaad mijn eigen fietsband en tot nu toe heb ik dat maar een keer hoeven te doen. Ik ben zo iemand die zelfs nog even 2x een fietsreparatiecursus heeft gedaan in Amsterdam bij De Vakantiefietser, een begrip in de wereld van lange-afstandfietsers. Dat was niet alleen leerzaam, maar ook erg leuk. Gelukkig heb ik dat dus ook nog niet nodig gehad, want de realiteit is vaak weerbarstiger dan de theorie met korte praktijk oefening. Maar gelukkig is tegenwoordig ook bijna elke klus op U-tube te vinden.
  6. Anneloes:
    12 juli 2018
    Pap, ik vind je een hippe vogel hoor voor jou leeftijd! Maar het is 'youtube' ipv u-tube 🙃
    komt op het zelfde neer zal jij wel denken 😉