Zaterdag 16 juni

Vannacht goed geslapen in mijn trekkershut; wel lekker dat ik nog even niet hoefde te kamperen. Ik kon nu tenminste nog rechtop zitten en staan. Goed geslapen en om 7.00 u opgestaan. Het bleek toch nog een heel gedoe om alles weer in te pakken; ik had gedacht dat dit sneller zou gaan, maar het zal ook wel een kwestie van handigheid zijn.  Uiteindelijk om half negen weggereden om eerst een bakker te zoeken. Er moet natuurlijk wel goed worden ontbeten. De juffrouw in de winkel vroeg belangstellend of ik op verlof was. Toen ze hoorde dat ik naar Santiago onderweg ben, was ze heel verbaast. Tegen haar man zei ze, nou Stanneke daar kunt u een voorbeeld aan nemen. Kunde tegelijk een paar pondjes kwijtraken. Ik kreeg de indruk dat Stanneke echter hele andere plannen had. Broodjes onderweg op een bankje opgegeten   en toen weer verder. Vandaag weer veel over jaagpaden gefietst, deze keer langs de Dender. België is echt een heel mooi fietsland als je de juiste routes weet te vinden. En mijn Garmin kan dat! Af en toe is ze een beetje de kluts kwijt, maar als ik op het kaartje meekijk komt alles uiteindelijk toch weer goed. Vandaag bleek dat de Publieke Werken in België hebben besloten dat juist deze periode bij uitstek geschikt is om (fiets)wegen op te breken om hoogstnoodzakelijk onderhoud te doen. Alles wordt dan met grote hekken afgezet, zodat je er echt niet meer door kunt. En omleidingsborden zijn blijkbaar schaars want vaak is het een kwestie van zoek het even lekker zelf uit. Maar de Camino kent vele routes en een paar km meer mag geen obstakel zijn. Op een gegeven moment een drukte van belang langs de waterkant, want er bleek een hengelwedstrijd te zijn. Dat klinkt toch anders dan een viswedstrijd. De meeste hengelaars zaten vlak naast elkaar te hengelen, dus voor de vissen was er geen ontkomen aan. Opvallend was het trouwens dat achter bijna iedere hengelaar iemand stond die aanwijzingen leek te geven. Zo van: klein beetje naar links Sjef want daar zag ik er net een; nondeju nou zwemt ie naar rechts. Toevallig ken ik iemand die nog een tijdje in de Amstdamse grachten heeft zitten vissen dus ik zal eens navragen of hier inderdaad een strategie achter zit. 

Deze ochtend had ik liever thuis op de bank gezeten om heel eerlijk te zijn; dat zat vast veel aangenamer. Maar in de loop van de middag trad de gewenning op en had mijn lichaam zich blijkbaar verzoend met het harde zadel (dat wordt speciaal aanbevolen door de cracks onder de langeafstandsfietsers, maar ik ben er nog niet uit of mijn lichaam het daar ook mee eens is). Dat zadel is trouwens een verhaal apart. Uiteindelijk heb ik 5 verschillende zadels uitgetest in de voorbereiding, waarvan ik er 2 heb gekocht in 2 verschillende winkels. Stom natuurlijk, maar door slecht weer in de voorbereiding had er teveel tijd gezeten tot het moment dat ik het wilde ruilen. En kort voor vertrek besloot ik mijn eigen oorspronkelijke zadel nog eens te proberen en daarop ben ik nu vertrokken, in de hoop dat de kinderen halverwege de reis niet nog een ander zadel op zullen moeten sturen. Maar ja, je bouwt per slot van rekening wel een heel innig contact op met dit fietsonderdeel. 

‘S middags stak er een harde wind op, uiteraard afkomstig uit het zuiden, dus daar heb ik de rest van de dag met volle teugen van kunnen genieten maar niet heus. Mede door de heuvels die nu echt begonnen zijn schoot het toen niet  echt meer op. Uiteindelijk heb ik nog flink door moeten rijden om voor zes uur op de camping aan te komen, want ik was bang dat hij daarna gesloten zou zijn. Hoopvol nog gevraagd of ze misschien ook een trekkershut (gite) hadden, maar dat was niet het geval, dus vannacht wordt het echt kamperen in een tentje. Ik mocht zelf een plaatsje zoeken en dat viel behoorlijk mee. De enige plaats met een picknick tafel erbij was nog vrij, dus daar heb de  tent binnen no-time opgezet. En nu zit ik aan de picknick tafel dit verslag op mijn IPad te schrijven.  Het wordt nu bijna donker , dus gauw douchen en dan de tent in voor het echt donker is en ik geen hand voor ogen meer zie en de ingang van de slaapzak niet eens meer kan vinden.  Tot morgen.