Zondag 17 juni en maandag 18 juni. (O.a.Burendag)

18 juni 2018 - Compiègne, Frankrijk

  Jullie zullen nog even gelduld moeten hebben. Ik kwam om 19.00 in het hotel aan in St Quentin; toen douchen, spullen zoeken die altijd onderin de tas zitten, eten, “administratie” etc. Kortom veel te druk. En nu is t alweer 23.00, dus tijd om naar bed te gaan; de 120 km van vandaag zijn nog steeds geen fluitje van een cent.

De titel is alvast de cliffhanger voor het volgende verslagje.

Ik merk dat het nu al lastig wordt om te onthouden wat ik gisteren deed; niet dat er nu zoveel gebeurt onderweg, maar van gisterenmorgen tot nu (maandagavond) heb ik  wel weer 200 km afgelegd.  En nu zit ik in Compiegne in een refuge van het St. Jacob genootschap. En gisterochtend zat ik dus nog op de camping in Tournay. Hoofdzakelijk voor campers, maar het seizoen is duidelijk nog niet begonnen. Dus het was er erg rustig. Ik bofte, want ik kon beslag leggen op de enig plek waar ook een picknick tafel stond. En dat is bijzonder handig als je eerst al je fietsassen moet legen voordat je iets kunt vinden.  Bovendien was het een wel erg ruime plek voor een 1 persoons trekkerstentje.  

Voor de tweede keer in heel korte tijd realiseerde ik me dat het misschien toch ook wel practisch zou zijn geweest als ik een paar cm korter was. Ik paste precies, maar dan ook precies in het tentje wat ik nu voor de eerste keer gebruikte. De voeten tegen de achterkant en het hoofd tegen de voorkant. En als ik de rits open deed, lag ik mooi naar de sterren te kijken, als die er geweest zouden zijn, wat dus niet het geval was. 

Gelukkig best goed geslapen, al bleek er een kinderboerderij naast de camping te liggen, waar de beesten echte nachtbrakets bleken te zijn, want het bleef nog lang onrustig buiten. Bovendien weet ik vrijwel zeker dat er snachts zelfs ook nog vuurwerk is afgestoken.

De volgende morgen met lege maag vertrokken, met het idee om bij een bakker wat te kopen. Maar in de gehuchten waar ik doorkwam bleek de lokale middenstand al lang geleden te zijn vertrokken. Dus maar een energiereep gegeten die ik van huis had meegenomen. Even later kwam ik zowaar mijn “buren” uit Riel tegen. Zij zaten wat te eten langs de kant; later bleek dit toch bij een bakkertje te zijn die ik dus niet gezien had. Uiteindelijk  had ik  de hoop eigenlijk al opgegeven, omdat ik net een groot bos in fietste, toen daar opeens een cafeetje stond.  En wie schets mijn verbazing; niemand die mijn verbazing wil schetsen? Dan zal ik het zelf moeten doen (Fons Jansen Driemaal Andermaal, 1970 ( altijd je bronnen vermelden, want er zijn inteligentere mensen dan ik die hier behoorlijk mee onderuit gegaan zijn  door dit niet te doen). Daar kwamen opeens mijn “buren” uit Riel aanfietsen. Ik had hen dus al eerder ontmoet op het Bels Lijntje bij Alphen toen ik net was vertrokken, maar hen eigenlijk nog niet gesproken. Zij stopten ook en toen hebben we gezellig zitten praten. Zij volgen dezelfde roude naar Zuid Frankrijk, maar niet naar SdC, want dat hadden ze een paar jaar geleden al gedaan. En ze vertelden dat ze er toen 22 dagen over hadden gedaan. Ik viel bijna van mijn stoel, want ik had de indruk dat de 32 dagen die mij voor ogen stonden al scherp gecalculeerd waren, Nou, ik ben benieuwd.  En zo ben ik Piet en Lena, mijn “buren” uit Riel nog diverse keren tegen gekomen die dag. Een leuke ervaring. In Cambrai aangekomen was het noodzaak om een stempel te bemachtigen voor mijn uiteindelijke “getuigschrift”. Exhibit A (ee) zogezegd als bewijsstuk voor de hedendaagse discipelen van Sint Jacob die moeten beoordelen of ik aan  alle eisen heb voldaan, om uberhaupt in aanmerking te komen voor dat felbegeerde papiertje.  Die stempel uiteindelijk kunnen bemachtigen bij de lokale Office du Tourisme en toen door naar St. Quentin, waardoor ik enige voorsprong op mijn oorspronkelijke schema zou opbouwen. Die 22 dagen zaten me natuurlijk niet echt lekker. Uiteindelijk was ik om 19.00 u in het hotelletje  wat ik geboekt had. ‘s Avonds  in het hotel  nog een tijdje gezellig  gesproken met Emily van de Water, die dezelfde route volgt, dus die zal ik nog wel vaker spreken.  Leuk om naar haar verhalen te luisteren en mijn ervaring met haar te delen. Dat maakt deze “camino” ook wel bijzonder omdat het iedere dag weer verrassend en dus heel leuk is.  

Maandag 18 juni was eigenlijk toch weer een andersoort dag. ‘s Morgens lichte regen, maar gelukkig niet hinderlijk. De rest van de dag lekker doorgefietst via Noyon naar  Compiegne. Het meest opvallende was echter dat ik vandaag geen enkele fietser ben tegengekomen. In Compiegne had ik besloten te overnachten in de gite van het St Jacobsgenootschap. Heel verrassend, want het is een zaaltje onder een kerk waar alleen een vrijwilliger is van 18.00-19.00 en daarna ben je vrij om te doen wat je wilt. Een slaapzaaltje met 10 bedden, complete keuken met diverse etenswaren, douche en alles wat je nodig hebt. En dat voor € 10,- plus vrijwillige bijdrage voor wat je gebruikt. Er bleek nog slechts een andere persoon te zijn, een jonge Amerikaan die op de fiets door Frankrijk trekt. Gezellig met hem gesproken totdat hij naar bed ging en ik dit verslag voor jullie schrijf (geen straf hoor,)  Nu nog even nakijken waar ik morgen eigenlijk naar toe ga en dan gauw naar bed.               Bedankt voor al jullie reacties , ik ben er heel blij mee. Sorry dat ik niet alle vragen kan beantwoorden maar ik kom gewoon tijd tekort. Misschien kom ik er later nog aan toe.                                                              

Foto’s

11 Reacties

  1. Niek:
    17 juni 2018
    Wij zijn benieuwd en wachten in spanning af!
  2. Preshaan:
    17 juni 2018
    Klinkt als een zware dag.
    120km is een flinke afstand ook, meer dan wat je gemiddeld dagelijks moet doen toch?
  3. R. Hustinx-Hollman:
    18 juni 2018
    Leuk Bob en een voorbeeldvoor Ed die ook graag naar Santiago wil fietsen. Ik wens je een heel fijne fietsvakantie en kijk uit naar het volgende verslag! Kom je later weer eens aan om te vertellen over je reis. Veel groeten vanuit Velp Roos
  4. Mieke en Wim 's- Hertogenbosch:
    18 juni 2018
    Hallo Bob,
    Leuk dit te lezen.
    Heel veel succes en geniet ervan.
  5. Paul::
    18 juni 2018
    Jeetje Bob, je bent veel verder gekomen dan ik dacht. Verdien je zo een rustdag soms?
    Vandaag moet je dan door Compiègne neem ik aan. Normaal de startplaats van Parijs Roubaix. Ik hoop dat ze je geen kasseien voorschotelen.
  6. Hans de Krijger:
    18 juni 2018
    Hoi Bob,
    We gaan je verslag volgen. Mooie start en er al aardig wat kilometers opzitten. Geniet ze.
    Hans
  7. Rolf Ruland:
    18 juni 2018
    Ha Bob, op het kaartje zie ik dat je de keuze hebt om bij Compagnie rechtsaf te gaan richting Chartres maar je kan ook rechtdoor ... dwars door Parijs.
    Welke route neem je ?
    Ik mis nog wel een paar leuke foto's ... groet van Rolf, Lisette, Jas, Joch en Juul
  8. Louk:
    18 juni 2018
    Ha Bob, ben heel benieuwd naar je buren! Heb je samen zitten barbecueën? Oftewel in het Frans: de grillade. Dat is heel erg Frans: barbecueën op zondag, liefst met de hele familie, meestal met de lunch! Vooral met veel rook.
  9. Frank:
    18 juni 2018
    Hoi Bob, wat leuk om je reisverslagen te lezen. Ze zijn zeer vlot geschreven en met veel humor, dus als je nog een invulling van je tijd na je pensioen zoekt zou ik zeggen: wordt schrijver!
    Ik wens je de komende tijd veel avonturen (groot en klein) toe en even zo veel anekdotes. Ik volg je op de voet.
  10. Jos coppelmans:
    19 juni 2018
    Hey BOB je gaat als een speer. Heel veel plezier. Geen gebrek aan contacten zie ik.
    Groet Jos.
  11. Sacha:
    19 juni 2018
    Wat ontzettend leuk om zo een beetje mee te mogen reizen. Ik geniet volop van je verslagen en de beschrijvingen van alle bijzondere ontmoetingen! Heel veel succes verder. Geniet van de reis, daar gaat het meer om dan om de bestemming.