De voorbereiding

Op 18 februari begonnen met het eerst ritje naar Reusel; 50 km totaal en het voelt niet slecht voor een eerste keer.

Op 10 maart dus maar een iets langere tocht van 60 km naar Vessem. Doel is het bezoeken van het hier gevestigde Sint Jacobsgenoodschap. Eerst toch maar officieel lid geworden en de erbij behorende stempelkaart in ontvangst genomen, zodat  de reis nu in principe op elk moment zou kunnen beginnen. Wat meer trainingskilometers lijkt me echter wel wenselijk, want anders haal ik Antwerpen niet eens. Ook leuk natuurlijk als bestemming, maar na de goed bevallen fietsvakantie naar Zeeland vorig jaar wil ik toch wel een flink stuk van huis gaan deze keer. Je moet de lat vooral hoog leggen, ook al krijg je daar later spijt van. 

De feitelijke voorbereiding is begonnen: zaterdag 3 maart bezoek aan de Fiets- en Wandelbeurs in Utrecht. Ik breng een bezoekje aan de stand van de fietstransporteur, Soetens. Die blijkt fietsen op te kunnen halen op vele locaties langs de route naar SdC. Ideaal dus voor het geval ik onderweg besluit dat het mooi is geweest en de tijd is gekomen om toch naar huis te gaan. Een prettig idee dat ik de eindbestemming niet perse hoef te halen om mijn fiets terug te laten vervoeren naar Goirle. Daarna nog enkele zinvolle lezingen gehoord over fietsen in de bergen en fietsen naar Santiago. Mooie foto's en hele leuke verhalen. Ik krijg er zin in. 

Daarna volgen nog vele mooie fietstochten in Zuid Limburg. Een heerlijk gebied om te fietsen waar ik erg van geniet. Van Wittem naar Gulpen, Slenaken, Noorbeek, Mheer,  Weer Slenaken, Mechelen, de Vaalserberg op, er weer vanaf aan de Belgische kant, weer naar boven en weer naar beneden, Vijlen en terug naar Wittem . Ondanks de vele heuvels en steile klimmetjes, fiets ik dan toch 100 km op een dag. En als de teller iets minder aangeeft dan die 100 km doe ik nog maar wat extra rondjes (zelfs op de parkeerplaats van de auto!) om toch vooral die 100 km vol te maken: Dat is de ware spirit hoop ik. En na afloop van zo'n tocht lekker bijkomen op een leuk terrasje in Gulpen. Wat mij betreft blijft dat ook in de toekomst voor herhaling vatbaar, net als de beloning van een stuk kronselevlaoi op het Drielandenpunt, nadat ik de Vaalserberg van beide kanten omhoog ben gereden.  Nu maar hopen dat het zinvol was om met 8 kg aan Happinez tijdschriften aan bepakking  aan het voorwiel daar door de heuvels te fietsen. Ik werd er wel bijzonder blij van, dus blijkbaar ging er nog een zekere mate van  spirituele straling van uit, ondanks dat het al hele oude jaargangen waren.

Inmiddels zijn alle lijstje die ik gemaakt had ter voorbereiding afgewerkt; Het logeerbed is bedolven onder alle spullen die in 4 fietstassen zouden moeten passen. Dat wordt nog een serieus probleem want zeker de helft zal thuis moeten blijven.

Zo wordt de onder langeafstandfietsers bekende spreuk "alles wat je thuislaat is meegenomen" toch bewaarheid; ik had het kunnen weten. Ik weet nu al dat ik in het begin vanalles niet zal kunnen vinden: in welke tas had ik dat ook al weer gestopt. Alle tassen drie kee leeghalen en het dan nog niet kunnen vinden. Voordeel van die procedure is dan weer wel dat je na drie keer aardig goed weet in welke tas wat zit. Moet je alles natuurlijk wel in dezelfde tas terug doen. Mooie oefening in organiseren.

Uiteindelijk blijkt toch alles in de tassen te passen; er kan zelfs nog iets bij, maar of dat verstandig is? Die extra schoenen dus toch maar thuislaten. Een paar verslijt ik ook niet binnen een maand. Totaal ca 28 kg aan bagage  mee; in t vliegtuig mag je zoveel niet eens meenemen; maar ja dan hoef je ook geen zware kettingsloten mee te nemen, plus EHBO en reparatie gereedschap. En dan die tas met elektronica..... allerlei snoertjes waarvan ik nauwelijks nog weet bij welk apparaat ze horen. Komt allemaal goed, denk ik. En dan natuurlijk een tent, slaapzak, matje, kussen, regenkleding. Dat zijn dan ook nog spullen waarvan ik hoop dat ik ze niet eens zal gebruiken; het moet niet veel gekker worden. En dat moet dan allemaal de Pyreneeen over. We gaan het meemaken.