“Cinquante huit est cinquante huit, monsieur” (58 is 58, meneer)

Donderdag 21 juni, de dag begint om 07,00 u. Ik had me van tevoren eigenlijk voorgenomen om elke dag vroeg te vertrekken, zeg tussen 7-8 uur en liefst dichter bij 7 dan bij 8 uur. Het leek me dat je dan gedurende de dag wat meer tijd hebt voor pauzes en dus dingen kunt gaan bekijken. In de praktijk lukt dat echter niet. Mede omdat ik vrij vast slaap doordat ik s' avonds moe ben, maar ook omdat het ontbijt niet zo vroeg klaar staat. 
Vandaag had ik een beetje een gemengd gevoel over de kosten van de overnachting, omdat ik vergeten was er naar te vragen bij mijn telefonische boeking: Ik was al blij dat ik kon verstaan dat er plaats was in de B&B. De vorige overnachting had € 45 gekost en die vond ik kwalitatief beter dan deze (complete gite t.o.v een slaapkamer met gedeelde badkamer (al was er niemand om mee te delen).
Dus ik dacht dat de €55,-- die ik nog cash bij me had wel voldoende zou zijn. Na het ontbijt kwam monsieur afrekenen en de kosten bleken €58,-- te zijn. Ik liet hem zien dat ik verder niets in mijn portemonnee had en dat ik het dus even bij de geldautomaat zou moeten gaan halen.  En dat was inderdaad de bedoeling, want "cinquante huit est cinquante huit, monsieur". Ik moest het dus maar even bij de geldautomaat gaan halen. Klein detail: het dorp had helemaal geen geldautomaat, die was in een dorp 8 km verderop. Gelukkig was het mooi weer en Tom Dumoulin wordt ook niet slechter van een trainingsrondje, dus allez, op naar de geldautomaat. 
Na ca driekwartier was ik weer terug (uiteraard moet je ook nog even zoeken waar het ding staat). Ik gaf monsieur €10,- en had onderweg bedacht dat ik zou zeggen dat hij de rest kon laten zitten, maar dat ging me toch aan het hart, dus ik nam mijn wisselgeld aan, zei dat het tres agreeable   was geweest en vertrok om 9.30 eindelijk naar Chartres. 
Dat was 40 km rijden onder prima omstandigheden, temeer natuurlijk omdat de benen al warm waren gedraaid. Klokslag 12.00u reed ik Chartres binnen langs een mooi riviertje. De kathedraal bleek uiteraard op het hoogste punt te zijn gebouwd. Dus de laatste meters moest ik mijn fiets lopend omhoog duwen. Dat viel nog niet mee, en ik vroeg me af wat ik in hemelsnaam toch allemaal met me mee sleepte. Maar goed, alles kwam boven en de kathedraal kon bezichtigd worden. Ik was er ooit eerder geweest, maar het enige wat ik me van dat bezoek nog kon herinneren was de ontzettend vieze jeugdherberg waar ik geslapen had. (Blijkens een opmerking in het gastenboek van de gite krijgen bezoekers van deze jeugdherberg vandaag de dag ook nog steeds die levenslange herinnering mee!) De kathedraal is van binnen voor een deel gerestaureerd, waarbij vooral opvalt hoe licht de kerk daardoor van binnen wordt. Tegelijkertijd wordt het eigenlijk ook een beetje onwerkelijk, doordat er delen zijn die letterlijk zwart zijn en waarvan je dus nauwelijks iets ziet, terwijl andere delen, zoals het middenschip bijna wit zijn. Het verschil is vooral goed te zien bij het gigantische beeldhouwwerk rond het hoofdaltaar, de rechterkant is wit, de linkerkant is zwart. Mieke, je had vast vele interessante details aan kunnen wijzen! Uiteraard hier mijn stempel gehaald om Exhibit A (ee) de juiste status te geven. En daarna weer verder richting het zuiden. De tocht ging voorspoedig en de kilometers vlogen voorbij. In de tuin van een chique restaurant toch nog maar even goed gegeten, want dat was de vorige avond niet gelukt: het gehucht had niet alleen geen geldautomaat, maar ook geen restaurant; eigenlijk had het helemaal niets. Na de Rumsteak en crème brulee bleek dat ik er vleugels van had gekregen want de snelheid werd flink opgevoerd. Hele stukken tussen 25 en 30 km per uur en soms zelfs daarboven. Ik wil wel bekennen dat ik daar tot nu toe niet in staat was geweest, alleen bergaf. En nu reed ik op vlak terrein. Uiteraard bleek al snel dat de wind ook een (klein) handje hielp, maar toch. En zo reed ik om 18,00 u Chateaudun binnen en stopte ik bij de gite van het genootschap. Helaas ben ik de enig gast en de vrijwilligers zijn inmiddels ook naar huis. Waan ik me nu toch een beetje "kasteelheer"  op een riant huis direct aan de rivier. Als ik van zwemmen zou houden zou ik morgenochtend een duik nemen, maar dat laat ik aan anderen over. Rest mij nog te zeggen "iedereen die jarig is, gefeliciteerd en iedereen die niet jarig is ook gefeliciteerd (Samson en Gert ca. 1995)!!!