Dinsdag 3 juli.

5 juli 2018 - Viana, Spanje

Inmiddels ligt de Pyreneeen etappe alweer een paar dagen achter me en moet ik diep nadenken wat ik daarna heb gedaan. Opvallend hoe snel je lichaam daarvan herstelt, hoewel ik de benen goed voel vlak nadat ik weer ergens ben opgestapt. Maar als ik de slag dan weer te pakken heb, gaat het heel snel weer beter. Op 3 juli besloot ik het wat rustiger aan te doen en toch naar Pamplona te gaan; aanvankelijk dacht ik dat de feestweek daar al was begonnen en het dus te druk zou zijn, maar dat begint pas a.s. vrijdag, dus ging ik de stad toch maar bezoeken. Ik zat er ten zuiden van en t was maar ca 20 km. Het kostte toch de nodige tijd om in t centrum te komen. Ik vond het een verwarrende stad qua indeling, maar dat lag ongetwijfeld aan mij. De stierenarena ligt in het centrum, maar daar was weinig bijzonders aan te zien. De straatjes in het centrum zijn wel heel leuk: smal met hoge huizen aan beide kanten, zodat een intieme en gezellige sfeer ontstaat. Uiteindelijk alleen de kathedraal bezocht, wat een groot complex is inclusief klooster. Vooral indrukwekkend doordat het al zo oud is, en of het mooi is is natuurlijk subjectief. Soms zijn die kerkinterieurs wel heel erg overdadig versierd. Jammer dat de symboliek van de meeste decoratie mij ontgaat omdat ik daar de kennis niet van heb. Misschien toch nog maar eens een cursus bij de Vrije Academie gaan volgen. Toch leuk hier geweest te zijn. En toen weer op de fiets naar Puente la Reina, ten zuid-westen van Pamplona. Onderweg hier naartoe kwam ik over het meest valse plat tot nu toe; de snelheid was er volledig uit en ik begreep er niets van. Zelfs lichte dalingen kostten de grootste moeite. Op een gegeven moment ben ik gestopt om te kijken of mijn remmen aanliepen, waardoor ik bijna niet vooruit kwam. Maar daar lag het niet aan. Nou, dan zal het de terugslag van de vorige dag zijn, dacht ik. Als dit zo blijft zal Santiago nog heel lang heel ver weg blijven! Na een uurtje ploeteren, waarbij ik uiteindelijk wel in de gaten kreeg dat ik toch wat hoger in de heuvels kwam, ging het gelukkig weer wat beter, en in de afdaling haalde ik uiteindelijk toch weer de geruststellende snelheid van 40 km per uur. Ik heb besloten dat dit de maximale snelheid is waarmee ik wil dalen om geen onverantwoorde risico’s te nemen. Omstreeks 5 uur bereikte ik de overnachtingsplaats in Puente la Reina, die modern was ingericht en maar € 13,- kostte, incl ontbijt. Het valt me op dat er ook betrekkelijk veel Spanjaarden onderweg zijn met hun kinderen en in deze albergues / refugio’s  overnachten: het camino gevoel wordt ze al jong bijgebracht, en schijnt soms zelfs een onderdeel van de opvoeding te zijn. Ze lopen dan een paar dagen of een bepaald stuk als “familie-uitje”. Het parkeren van mijn fiets in de “herberg” is gelukkig nooit een probleem, misschien ook omdat er heel weinig fietsers zijn. Hij mag altijd binnen staan, meestal in de hal. En zo ben ik op deze dag toch weer zo’n 70 km dichter bij Santiago aangekomen.

Foto’s