Dax, 29 juni.
Vrijdagmorgen 29 juni eerst voor ontbijt zorgen in Labouheyre, want in deze gite is vrijwel niets. Gelukkig is er een gezellig pleintje met een boulanger en een café tabac. Aan het tafeltje naast mij zit een vrouw die toch duidelijk ouder moet zijn dan ik. Ze rookt stevig enkele cigaretten voordat ze begroet wordt door de eerste man, toch iets jonger dan zijzelf. De begroeting gaat op de Franse manier met een zoen. In de 10 minuten daarna komt er een stoet van mannen langs die haar allemaal begroeten met een zoen en vervolgens om haar heen blijven hangen en koffie bestellen. Op een gegeven moment staan er zeker 10 man uitgelaten te praten te roken en koffie te drinken, terwijl zij de ene na de andere cigaret opsteekt. Lukt niet altijd, want regelmatig heeft ze meer dan een lucifer nodig. Dat zal verklaren waarom het doosje lucifers groter is dan het pakje cigaretten. Wat hier verder aan de hand is blijft onduidelijk. Misschien zijn het allemaal zonen van haar en telt ze iedere ochtend of ze er allemaal nog zijn? Misschien is het haar personeel die wachten welke orders Madame vandaag gaat geven? We zullen het nooit weten, maar een mooi tafereel is het wel. Ik was even bang dat ze verwachtte dat ik haar ook met een zoen zou begroeten, maar mij keurde ze geen blik waardig. Gelukkig maar, ik rook namelijk niet.
Vervolgens ging het verder door de bossen van Les Landes. Wat vooral ook opvalt is het enorme en niet aflatende geluid van de kevers (?) Ik kan me goed voorstellen dat niemand hier zou willen kamperen, ervan uitgaande dat die beesten ook s nachts actief zijn, wat ik dus niet proefondervindelijk heb kunnen vaststellen. Het gaat te ver om te praten van een oorverdovend lawaai, maar als ze iets meer hun best zouden doen zou het dat wel worden! In Dax aangekomen besluit ik me te melden bij de gite van de kerk. Gelukkig wordt ik toegelaten en er is een andere pelgrim, die lopend vanuit Normandië is komen aanzetten. Blijkbaar had het hem nog niet lang genoeg geduurd want voor het avondeten ging hij nog even een ommetje maken. Er waren 2 kamers en aangezien hij al een bed had uitgezocht nam ik mijn intrek in de andere ruimte, waar 6 bedden stonden. Daniël zou de volgende morgen voor zevenen vertrekken en in mijn eigen kamer zou ik daar dan geen last van hebben. Deze gite heeft als stelregel dat je de aanwezige etenswaren mag gebruiken en je bepaalt zelf wat je voor de overnachting betaalt.
De volgende dag, zaterdag heb ik een rustdag genomen. ‘s Middags de stad even in geweest, maar daar was niet veel te beleven en het was weer erg warm. Tot mijn verrassing zie ik even later een bekende fiets voorbijkomen. Het is Ellen uit Apeldoorn. Ik roep haar en samen lunchen we en wisselen we ervaringen uit. Ze had al een hotel geboekt omdat ze de gite niet kon vinden, maar toch besluit ze naar de gite te gaan. Daar aangekomen blijken er weer twee wandelaars te zijn aangekomen wat het een beetje warm zal maken in de relatief kleine slaapkamers, maar wel gezellig. Ellen is jarig en ze trakteert op een biertje. Morgen de laatste rit voor de Pyreneeën, dus op tijd naar bed.
Je gaat als een speer dus past een tandje minder ook prima in je doel en schema
!
Ben benieuwd welke bergmarmotten je tegengaat komen?
Daarna wordt het afkicken voor ons als lezers van je rubriek want als je weer terug bent moeten we het helaas verder doen met die andere fietstocht in Frankrijk:)
Leuke dag gewenst morgen!
Paul, ik beperk me nu tot eenvoudige pelgrimsmaaltijden, dat past nl beter bij t thema, overigens moet ik je tot mijn bijzonder grote teleurstelling laten weten, dat de maaltijd met A&P een absoluut dieptepunt was wat kwaliteit betreft. Eerste maaltijd in Spanje kwam waarschijnlijk rechtstreeks uit blik, maar in Monreal is dit waarschijnlijk het beste wat er te krijgen is. Mijn slaapkamer daarentegen is riant en ronduit een verrassing in deze omgeving.