Buen Camino!

Nu deze bijzondere reis alweer voorbij is komen natuurlijk de vragen: wat is je meegevallen, wat is tegengevallen, wat ben je er wijzer van geworden, zou je het nog een keer doen etc. Uiteraard heb ik daar op diverse momenten ook over nagedacht, want er zijn twee dingen die je op deze reis vooral doet: fietsen en nadenken. 

Dat fietsen is gelukkig een tamelijk eenvoudig proces: je benen weten vanaf het begin wat de bedoeling is, dus dat is eigenlijk het enige waar je niet over na hoeft te denken. Uiteraard brengt dat fietsen wel weer andere ongemakken met zich mee, die je dan weer wel bezig houden. De belangrijkste die aan het fietsen zelf gerelateerd is heeft uiteraard te maken met het gemak waarmee je op het zadel zit. En ik denk dat iedere wielrenner en lange-afstandfietser ergens in zijn achterhoofd altijd wel iets heeft van     “ het zal toch niet gebeuren dat......”. Per slot zijn er ook Tour de France renners die  moesten opgeven omdat ze niet langer op het zadel konden zitten. Ik ben blij dat dat mij niet ten deel is gevallen. Daar neem je dan ook je voorzorgsmaatregelen voor, waarbij ik gekozen heb voor de HBBB-behandeling, speciaal door De Vakantiefietser  in Amsterdam aanbevolen: de Happy Bottom Bum Butter behandeling. Ik zal niet in details treden, maar ik kan het aanbevelen, want ik heb er baat bij gehad. 

Over andere, aan fietsen gerelateerde onderwerpen kun je overigens maar beter niet nadenken. Lang voordat ik mijn eerste en enige lekke band kreeg dacht ik al dat dit toch een keer moest gebeuren; het kan niet zo zijn dat je 2500 km fietst zonder een lekke band te krijgen. En als je hem dan eenmaal gehad hebt denk je bij iedere rare beweging van je fiets, nee hè, niet hier! Niet aan denken dus!

Is er iets wat me is tegengevallen? Nee, eigenlijk niet; of het zou moeten zijn dat ik meer contact had verwacht met andere fietsers, en vooral afkomstig uit Nederland. Dat was dus helaas niet zo. Overdag totaal geen probleem, maar het zou leuk zijn ‘s avonds wat ervaringen en verhalen uit te wisselen. Via de app heb ik echter ook regelmatig contact gehouden  met Ellen uit Apeldoorn en vooral ook Emily van de Water en dat was onverwacht, bijzonder leuk en ook een steun! Iedere avond een slaapplaats vinden was zeker in het begin wel even een dingetje, maar daar krijg je vanzelf handigheid en vertrouwen in. En kamperen zal nu in de toekomst waarschijnlijk ook nog wel eens gebeuren.   

Wat me is meegevallen is het gemak waarmee ik toch elke dag weer op de fiets stapte en elke dag weer een behoorlijke afstand fietste, hoewel ik dat nooit eerder gedaan had. Mijn trainingen in Zuid Limburg zijn bijzonder zinvol geweest, maar dat was toch elke  keer maar  een dag van ca. 100 km, waarna ik dacht, blij dat ik morgen niet weer moet. Maar dat is dus totaal geen probleem gebleken. 

Ik had van te voren gedacht dat ik onderweg meer zou gaan bekijken dan ik gedaan heb. Op een gegeven moment heb ik besloten dat niet te doen en gewoon te genieten van de natuur en de hele mooie route die ik had, met dank aan de onvolprezen Clemens  Zweerman die deze route op voortreffelijke wijze heeft samengesteld. Bijna overal hele rustige wegen zonder veel auto-  of vrachtverkeer. Dit was absoluut een van de hoogtepunten van de reis: de route zelf. 

Wat ook een hoogtepunt was, waren de bijzonder vriendelijke mensen die je overal ontmoet en die je ook ongevraagd willen helpen. Fietsers en wielrenners in Frankrijk komen veel  vriendelijker over dan in Nederland, omdat ze altijd goeiedag zeggen, het aantal bonjours wat ik heb uitgewisseld is ontelbaar. Evenals trouwens het “buen camino” in Spanje met anderen die onderweg waren, maar ook met de plaatselijke bevolking die je passeerde.  

Het mooiste hoogtepunt is natuurlijk dat ik deze reis onder werkelijk ideale omstandigheden heb afgelegd: eigenlijk alleen maar zon, geen of nauwelijks tegenwind, een goede gezondheid gedurende de hele reis, geen technische mankementen en geen vervelende dingen die hadden kunnen  gebeuren. 

Ben ik er iets wijzer van geworden? Natuurlijk, want ik ben van mening dat je overal wel iets van leert, zeker ook in de contacten met andere culturen en andere nationaliteiten, wat ik altijd al heel zinvol, waardevol, leuk en leerzaam heb gevonden. Ik denk dat ik er als persoon niet veel door ben verandert, maar er zijn zeker dingen gebeurd die hun weerslag zullen hebben op mijn leven. Dankzij de nieuwe wet op de privacy heb ik een goed argument om daar nu verder geen nadere uitleg over te geven....

Laat ik  zeggen dat de “camino” hier niet stopt maar gewoon verder gaat. Er zal van alles op mijn pad komen, waarvoor ik dan echter in principe geen meter hoef te fietsen. 

Zou ik een dergelijke fietstocht nog eens doen? Misschien wel, misschien niet, maar dan zeker toch  niet meer alleen, al heb ik er nu voor geen seconde spijt van gehad. De reden voor deze tocht naar Santiago blijft ook voor mij nog mysterieus, afgezien van het feit dat het me gewoon leuk en uitdagend leek. Nu ik er op terug kijk heb ik eigenlijk het idee dat oorzaak en gevolg in deze beslissing waren omgedraaid. Ik wist al dat ik zou gaan ( ca. augustus 2017) voordat ik wist waarom ik zou gaan. Nu denk ik dat ik de reden ken, maar ook die zal ik voor mezelf houden. 

 Mijn conclusie kan dus niet anders zijn dan dat ik deze reis zeker aan kan bevelen aan iedereen die graag fietst en er fysiek toe in staat is. 

En wat ik nu ga doen? Een weekje vakantie in Zuid Frankrijk of Italië lijkt me heerlijk om een beetje uit te rusten, maar dat zit er niet in. Ik denk dat ik weer eens lekker op mijn autostoel ga zitten om naar een volgende bestemming te rijden: Hoef ik eindelijk niet meer op dat rotzadel te zitten!

Iedereen heel hartelijk bedankt voor alle leuke reacties en jullie steun en belangstelling. Dat maakte deze ervaring ook heel waardevol voor mij. Ik heb deze verslagjes met heel veel plezier geschreven, meer dan jullie zullen beseffen. Uiteraard om jullie een beetje mee te laten reizen, maar ook voor mezelf als mooie herinnering aan dingen die je je graag herinnert, maar te gemakkelijk vergeet als je het niet opschrijft! 

Buen Camino,

Bob.